Ég þekki konur

Ég skrifaði gjarna ljóð þegar ég var yngri. Las þau stundum upp hofmóðug á svip fyrir agndofa móður mína, sem klappaði virðulega saman lófunum og hrósaði mér í hástert fyrir hugmyndaauðgi og ritsnilli. Ljóðin geymdi ég í lítilli bók sem ég á ennþá. Hún trónir í bókahillunni minni; lúin skrudda sem geymir barnalega skrift og einlægar vonir ungrar stúlku.



Flest snerust ljóðin um ástina og þá sérstaklega það sem hafði farið aflaga að eigin mati. Ótæpilegt magn hefur runnið til sjávar síðan ég fór stórum orðum um eigin ósigra í einkalífinu í bundnu  máli og viðhorfin hafa slípast með árunum. Ég er löngu hætt að semja ljóð og les sjaldan leirburð annarra.

Ég rakst á skemmtilegt ljóð fyrir stuttu, sem ber heitið „Ég þekki konur“, var ritað af karlmanni sem gaf út samnefnda ljóðabók. Maðurinn sá arna var alþýðuskáld og bar nafnið Böðvar frá Hnífsdal. Bókin kom út árið 1930 og hefur án efa þótt hörð ádeila á samtíma Böðvars, sem stóð í orðum sínum upp fyrir þær stúlkur sem gengu á þeim tíma undir nafninu portkonur.

Í dag yrði Böðvar álitinn argasti femínisti, þrátt fyrir að hafa verið stimplaður fátæk fyllibytta á umræddum árum. Það var sem rofaði fyrir sólu þegar ég las niður orðin hans í fyrsta sinn og áttaði mig á því að í raun er ekkert nýtt undir sólinni.

Ljóðið er einfalt og snart mig, en íslenskur karlmaður ritaði orðin upp úr 1920. Hann fangaði huga portkvenna síns samtíma og gerði hugðarefni þeirra ódauðleg með einföldum leirburði sínum.

Gefum Böðvari orðið, en hann var einungis tvítugur að aldri þegar hann ritaði þessar línur:

Ég þekki konur

Ég þekki konur með eld í æðum

frjálsar í skapi, fyndnar í ræðum

þær þekkja lífið og lífsins sorgir

en minnast aldrei á brunnar borgir

Æskan er svívirt og eiðar lognir

en brennumenn í burtu flognir

heimurinn dæmir þær hyggju spilltar

um nætur bestar, í nautnum villtar

Dæmir þær úrhrök og einskis virði

og dræpi þær eflaust ef hann þyrði

heimur skolaðu hendur þínar

ég þekki sjálfur systur mínar

Konur sem dansa með dauðann í hjarta

þær kunna að elska en ekki að kvarta

konur sem hlægja og hylja tárin

þær brosa fegurst þá blæða sárin

Pistilinn má lesa í heild sinni á bleikt.is: Smellið HÉR